Ik begin al aardig te wennen.
Door: Maria
Blijf op de hoogte en volg Maria
13 Oktober 2012 | Kameroen, Babungo
Weer een nieuw reisverslag. Ik begin al aardig aan het ritme hier te wennen. Ik hoor ik veel verhalen, die me duidelijk maken hoe anders de cultuur hier is. Doordat ik tussen en met de afrikanen werk en leef ben ik me ook meer bewust van mijn eigen gewoontes en vanzelfsprekendheden.
Zo maken mijn huidige collega`s vaak grapjes omdat ik rond een uur of drie aanstalten maak om het werk te beëindigen. Voor hen is het heel normaal om nog een aantal uren bij het centrum te blijven hangen. Twee wonen, net als ik, bijna naast het centrum in een piepklein huisje wat ze met z`n tweeën delen. Gescheiden van familie en vrienden is het werk hun leven, en af en toe gaan ze een weekendje naar huis. Dit allemaal voor een belachelijk laag salaris en er wordt ook van hen verwacht dat ze `s avonds en op zondag (2x) terugkomen om de medicatie aan de cliënten uit te delen. Ook als er in het weekend een bevalling is, of zoals gisteren dat er een verslaafde cliënt door de familie wordt afgeleverd, worden die uren echt niet in mindering gebracht van de doordeweekse uren, die doen ze er gewoon bij.
Ik probeer me hier toch een beetje tegen te beschermen maar dat lukt niet zo goed. Zo heb ik vorige week zaterdag avond de hele avond samen met een collega gewacht op een bevalling. Die ik uiteindelijk niet bijgewoond heb, want hij heeft me op een gegeven moment gezegd even op bed te gaan liggen en me vervolgens niet meer wakker gemaakt toen het zover was.
Verder ben ik afgelopen vrijdag op stap geweest met John en 6 afrikaanse dames. Het was “teacher`s dag” en dat betekent dat de leraren in het zonnetje worden gezet. John en zijn vrouw kwamen me al om 6 uur halen, wij naar het dorp rijden en daar nog 5 andere vrouwen opgehaald (allemaal teachers, want er is ook nog een schooltje aan het centrum verbonden). En dat allemaal in een auto! Daar doen ze hier niet zo moeilijk over, gewoon volproppen. Ik heb de hele avond gedanst, oogstte veel bewondering omdat ik zo goed afrikaans kon dansen ja, ja. En er waren een heleboel mannen die met me wilde dansen, maar ze hebben hier de neiging om tijdens het dansen baltsgedrag te vertonen en tegen die tijd haakte ik af. Maar goed, op een gegeven moment moest ik naar de WC. Ik met een van de teacher`s naar buiten want volgens haar zou binnen de wc te vies zijn. En wat doet ze tot mijn verbazing; gaat rechtop staan te plassen. Gewoon benen uit elkaar. Zij lag in een deuk omdat ik op mijn hurken zat te plassen.
Wat ze ook hilarisch vinden is het feit dat ik vaak na het werk nog een rondje in de omgeving ga lopen. Dat doe je hier niet voor de lol, hier loop je om van A naar B te komen.
Dat lopen is voor mij wel prettig omdat de omgeving hier werkelijk prachtig is, ook omdat ik dus vanaf een uur of drie tot aan het moment dat ik ga slapen verder grotendeels op mezelf aangewezen ben. Er is hier weinig te beleven in de avonduren, om 18.00 uur is het donker en komen de muggen dus wil je wel naar binnen. Hoewel John en zijn vrouw vlakbij wonen en erg aardig zijn, wonen zij met moeder en kind en dan nog wat broers en zussen in een huisje en leiden hun eigen leven.
Als ik niet ga wandelen, heb ik wat was te doen. Alles moet met de hand gewassen worden en als er dan weer een flinke bui regen is gevallen, dien je bijna dagelijks je kleren te wassen want er zijn hier alleen onverharde wegen en de modder plakt aan je schoenen vast zodra je een paar passen zet.
Naast wat gepruts achter de computer blijft er dan nog een heleboel tijd over, die ik meestal vul met lezen. Met dank aan degene die ervoor gezorgd hebben dat ik zo`n 800 boeken op mijn e-reader heb zitten en aan Jan van wie ik de reader heb gekregen.
Ik kreeg eerst drie keer per dag een maaltijd voor mijn neus gezet, maar heb met John afgesproken dat ik in ieder geval het ontbijt zelf klaarmaak. `s middags eet ik in de kantine met de cliënten en `s avonds kookt de vrouw van John (of iemand anders van de familie) voor mij.
Op termijn wil ik `s avonds zelf mijn eten wel klaarmaken, maar eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik dingen moet bewaren zonder koelkast, bovendien kan ik ook wel genieten van het niet hoeven koken, dus erg veel haast heb ik er niet mee.
Het schoonhouden van mijn bungalow vraagt ook niet zoveel tijd. Ik heb een woonkamer, keuken, WC met daarin een koude douche en slaap- en logeerkamer (en Em, ik heb mijn muskietennet hangen). Heel luxe dus in de ogen van de bewoners van het gehucht hier vlakbij. Er staan dan ook geregeld kinderen onverwacht bij mij binnen zich te vergapen aan mijn rijkdom. Ik heb van de week nog wat foto`s gemaakt van het interieur, maar het lukt me echt niet om er meer dan twee op deze site toe te voegen. Vind ik wel jammer want ik heb tijdens mijn wandelingen al heel wat mooie plaatsjes geschoten. Ik hoop ze later alsnog toe te kunnen voegen.
Mocht er iets dringends zijn dan heb ik tegenwoordig ook een Cameroens telefoonnummer; 00237 71023416. Maar op mijn andere telefoon ben ik ook nog gewoon te bereiken. Kost alleen wat meer.
Zo maken mijn huidige collega`s vaak grapjes omdat ik rond een uur of drie aanstalten maak om het werk te beëindigen. Voor hen is het heel normaal om nog een aantal uren bij het centrum te blijven hangen. Twee wonen, net als ik, bijna naast het centrum in een piepklein huisje wat ze met z`n tweeën delen. Gescheiden van familie en vrienden is het werk hun leven, en af en toe gaan ze een weekendje naar huis. Dit allemaal voor een belachelijk laag salaris en er wordt ook van hen verwacht dat ze `s avonds en op zondag (2x) terugkomen om de medicatie aan de cliënten uit te delen. Ook als er in het weekend een bevalling is, of zoals gisteren dat er een verslaafde cliënt door de familie wordt afgeleverd, worden die uren echt niet in mindering gebracht van de doordeweekse uren, die doen ze er gewoon bij.
Ik probeer me hier toch een beetje tegen te beschermen maar dat lukt niet zo goed. Zo heb ik vorige week zaterdag avond de hele avond samen met een collega gewacht op een bevalling. Die ik uiteindelijk niet bijgewoond heb, want hij heeft me op een gegeven moment gezegd even op bed te gaan liggen en me vervolgens niet meer wakker gemaakt toen het zover was.
Verder ben ik afgelopen vrijdag op stap geweest met John en 6 afrikaanse dames. Het was “teacher`s dag” en dat betekent dat de leraren in het zonnetje worden gezet. John en zijn vrouw kwamen me al om 6 uur halen, wij naar het dorp rijden en daar nog 5 andere vrouwen opgehaald (allemaal teachers, want er is ook nog een schooltje aan het centrum verbonden). En dat allemaal in een auto! Daar doen ze hier niet zo moeilijk over, gewoon volproppen. Ik heb de hele avond gedanst, oogstte veel bewondering omdat ik zo goed afrikaans kon dansen ja, ja. En er waren een heleboel mannen die met me wilde dansen, maar ze hebben hier de neiging om tijdens het dansen baltsgedrag te vertonen en tegen die tijd haakte ik af. Maar goed, op een gegeven moment moest ik naar de WC. Ik met een van de teacher`s naar buiten want volgens haar zou binnen de wc te vies zijn. En wat doet ze tot mijn verbazing; gaat rechtop staan te plassen. Gewoon benen uit elkaar. Zij lag in een deuk omdat ik op mijn hurken zat te plassen.
Wat ze ook hilarisch vinden is het feit dat ik vaak na het werk nog een rondje in de omgeving ga lopen. Dat doe je hier niet voor de lol, hier loop je om van A naar B te komen.
Dat lopen is voor mij wel prettig omdat de omgeving hier werkelijk prachtig is, ook omdat ik dus vanaf een uur of drie tot aan het moment dat ik ga slapen verder grotendeels op mezelf aangewezen ben. Er is hier weinig te beleven in de avonduren, om 18.00 uur is het donker en komen de muggen dus wil je wel naar binnen. Hoewel John en zijn vrouw vlakbij wonen en erg aardig zijn, wonen zij met moeder en kind en dan nog wat broers en zussen in een huisje en leiden hun eigen leven.
Als ik niet ga wandelen, heb ik wat was te doen. Alles moet met de hand gewassen worden en als er dan weer een flinke bui regen is gevallen, dien je bijna dagelijks je kleren te wassen want er zijn hier alleen onverharde wegen en de modder plakt aan je schoenen vast zodra je een paar passen zet.
Naast wat gepruts achter de computer blijft er dan nog een heleboel tijd over, die ik meestal vul met lezen. Met dank aan degene die ervoor gezorgd hebben dat ik zo`n 800 boeken op mijn e-reader heb zitten en aan Jan van wie ik de reader heb gekregen.
Ik kreeg eerst drie keer per dag een maaltijd voor mijn neus gezet, maar heb met John afgesproken dat ik in ieder geval het ontbijt zelf klaarmaak. `s middags eet ik in de kantine met de cliënten en `s avonds kookt de vrouw van John (of iemand anders van de familie) voor mij.
Op termijn wil ik `s avonds zelf mijn eten wel klaarmaken, maar eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik dingen moet bewaren zonder koelkast, bovendien kan ik ook wel genieten van het niet hoeven koken, dus erg veel haast heb ik er niet mee.
Het schoonhouden van mijn bungalow vraagt ook niet zoveel tijd. Ik heb een woonkamer, keuken, WC met daarin een koude douche en slaap- en logeerkamer (en Em, ik heb mijn muskietennet hangen). Heel luxe dus in de ogen van de bewoners van het gehucht hier vlakbij. Er staan dan ook geregeld kinderen onverwacht bij mij binnen zich te vergapen aan mijn rijkdom. Ik heb van de week nog wat foto`s gemaakt van het interieur, maar het lukt me echt niet om er meer dan twee op deze site toe te voegen. Vind ik wel jammer want ik heb tijdens mijn wandelingen al heel wat mooie plaatsjes geschoten. Ik hoop ze later alsnog toe te kunnen voegen.
Mocht er iets dringends zijn dan heb ik tegenwoordig ook een Cameroens telefoonnummer; 00237 71023416. Maar op mijn andere telefoon ben ik ook nog gewoon te bereiken. Kost alleen wat meer.
-
13 Oktober 2012 - 15:41
Jan:
Ha lieverd. Schitterend verhaal over het dagelijks leven daar. Om 15 uur stoppen met werken? je bent niet op de GGZE! haha. Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Leuk dat je allerlei werkzaamheden doet daar. Zo te lezen hoef ik me geen zorgen te maken vanwege baltsende mannen. Veel succes met de lange avonden. Kus -
14 Oktober 2012 - 10:45
Sriek:
Hoi Ria,
hul spannend allemal en inderdaad jammer daddege nie mer fotos kant sture!
Ik blie oe volge,hul veul groete van sRiek -
15 Oktober 2012 - 09:57
Rita:
Hey mama,
weer een erg leuk verhaal! Misschien kun je proberen om de foto;'s te uploaden via www.mijnalbum.nl (het zou wel kunnen zijn dat dit wat langer duurt omdat je niet zo'n goede verbindin hebt daar). Hier gaat alles zijn gangetje. Dikke kus -
16 Oktober 2012 - 13:43
Piet:
Baltsgedrag (volgens Van Dale): "gedrag van dieren in de paartijd".
Ben dan ook zeer benieuwd naar je foto's!
PS Was het niet zo, dat Kameroeneeze vrouwen rechtop staande plassen, vanwege de slangen?
PS Maria, mooie manier van vertellen heb je; cool 'n easy, leest lekker.
-
17 Oktober 2012 - 14:47
Carel VandenBoom:
Maria,
Terug in de natuur.Aanpassen en genieten. Leuke verslagen. Ik verwacht wel enige Afrikaanse gerechten
in je brieven / berichten. Sterkte en veel plezier.
Carel -
18 Oktober 2012 - 11:26
Marijn:
Haaa mam,
Zo te lezen begin je er al aardig aan te wennen.
Geniet er maar van, hier in NL is het leven toch heel anders he.
Thuis gaat alles goed, nu is het herfstvakantie dus Inge en Rita zijn ook thuis.
Succes en binnenkort maar weer eens skypen?
XXX -
21 Oktober 2012 - 19:40
Wietske Stokvis:
Dag maria,
Je verhalen klinken goed je hebt het Babungo virus ook al te pakken!
Ik geniet en herken alles van je maar hoorde van Eelco ook al dat het goed ging met je.Van de week probeer ik je te bellen maar kan dat op jouw mobiele nummer of???
Ada en ik komen rond 1-12 met de huisartsen maar ik ben al 29-11 in Kameroen.Met een koffer vol brillen kunnen wij met elkaar kijken hoe wij die instellen voor de kids en iedereen die er eentje nodig heeft.
tot van de week dag Wietske -
23 Oktober 2012 - 21:37
Anne:
ha moeders, moest wel hard lachen om je verhaal.
Heb je niet nog wat smeuïge verhalen over patiënten of zo,
groetjes je dochter (de liefste) -
26 Oktober 2012 - 10:07
Joke:
Hoi Ria.
Beetje late reactie,maar heb net je stukje zitten lezen.
Fijn dat je je ritme een beetje begint te vinden.
Begint de implementatie van alle plannen die je had een beetje gestalte te krijgen.??
Hier niet veel nieuws,alles gaat z`n gangetje.
Druk op het werk,daar moet ook van alles geimplementeerd worden.
Claire gaat de 19e nov weer naar school;dan zit haar stage erop
Ik heb net een doos met chocolade letters en pepernoten naar Julia gestuurd met een gedichtje erbij.
Daar had ze enorme trek in.
Ze was nog naar Chicago en New Orleans geweest en gaat eind van de maand een paar dagen naar New York
Had hoge cijfers voor haar tentamens gehaald;ze is allang blij dat ze met het Amerikaanse studie niveau mee kan komen.
Ze zit ook op waarbenjijnu.nl
Dat was um;ik ga douchen ,heb zo een afspraak
Groetjes
Joke
-
31 Oktober 2012 - 18:10
Annie:
Ook ik vind het allemaal leuk om je te lezen. Ik dacht dat als je weer een verhaal had geschreven, ik daar een mailtje van zou krijgen!!!! Ik moet er dus aan denken om af en toe jouw en Julia bij "Waar ben je nu" te gaan kijken. Blijf goed oppassen, en probeer zoveel mogelijk te genieten vooral van de zon, die hier weg is.
Groetjes van ons 4, bisous -
31 Oktober 2012 - 19:30
Maria Van Meel:
hallo allemaal,
bedankt voor jullie leuke reacties. ik geniet ervan om ze te lezen.
En An; als je je aanmeldt voor de mailinglijst (zie links halverwege deze pagina) krijg je inderdaad automatisch bericht als er weer een nieuw verhaal volgt.
Ik heb er alweer een geschreven, maar moet het tegenwoordig via Jan laten plaatsen.
En Piet, heb hier wat navraag gedaan over het rechtopstaand plassen. De antwoorden die ik kreeg waren unaniem; de vrouwen zijn in de veronderstelling dat als ze hurkend plassen ze meer kans hebben om een infectie op te lopen, want stel dat er nou net iemand anders op dezelfde plaats geplast heeft!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
