Twee werkdagen

Hallo allemaal, bedankt voor alle leuke reacties! Ik vind het hartstikke leuk om ze te lezen en het geeft me een gevoel van verbondenheid met het thuisfront.
Omdat Jan aan mij vroeg wat ik nou eigenlijk de hele dag doe, heb ik bij deze de laatste twee dagen bijgehouden zodat jullie een beeld krijgen.
Dinsdagmorgen; rond een uur of 8 loop ik naar het werk, meestal zijn mijn collega`s er al, maar als ze er niet zijn geniet ik buiten op het bankje van de omgeving. Rond half 9 ben ik met collega George achter de computer gaan zitten want binnenkort komen er twee artsen uit Nederland en die hebben gevraagd of het Centre nog spullen nodig heeft. We hebben een overzicht gemaakt van spullen die hard nodig waren zoals; HIV en HB en malaria teststrips, verbandmateriaal e.d.
Ik heb er ook bijgeschreven (oude) DVD`s met films. Dit voor de cliënten die hier verblijven. Aan jullie ook de vraag om deze op te sturen als je er nog hebben liggen.
Rond 9 uur een ketel water opgezet want er is een cliënt die zich niet wast. Samen met cliënt zijn schone kleren uitgezocht en ondertussen nog even bij de HRM medewerker (Elvis) langs gegaan want mijn telefoon heeft al een paar dagen geen verbinding. Tegen die tijd dat ik daarmee klaar was, was het water warm en ben ik met cliënt naar het washok gegaan. Ik laat hem zichzelf wassen en ondertussen loop ik weer even naar Elvis want er is het een cliënte die is ontslagen van behandeling maar omdat ze de rekening niet kan betalen, moet ze daarvoor in de plaats werken. Even met Elvis overlegd of het misschien een idee was dat zij gaat poetsen want geloof het of niet, maar poetsen kennen ze hier niet. Soms is het ronduit smerig en in de eerste weken heb ik systematisch alle ruimtes zoals apotheek, laboratorium, behandelkamer zelf schoongemaakt.
Hij vond dit een goed idee, dus als cliënte dit ook een goed idee vind, ga ik samen met haar een poetsschema opstellen.
Weer terug naar mijn cliënt om te kijken of hij zich overal goed heeft gewassen, en daarna ook zijn kleren en dan loopt het zo ongeveer tegen een uur of 10. In Nederland tijd voor mijn chocomel met koek, maar dat heb ik hier niet dus drink ik maar een slokje water uit mijn flesje. Iedere dag kook ik een ketel water en laat dat vervolgens afkoelen.
Vervolgens ben ik een tijdje bezig met een lijst met vragen samenstellen (op zijn Engels natuurlijk) die ze tijdens een intake kunnen stellen want ook dit is een vreemd fenomeen voor ze. Cliënten worden hier door hun ouders gedropt. Vervolgens ingesteld op (veel) medicatie en dat is het dan zo`n beetje. De eerste twee a drie weken moet er iemand van de familie bij ze blijven voor het geval ze weg willen lopen.
Het zou fijn zijn als ze bij de nieuwe cliënten beginnen met het afnemen van een intake zodat we wat weten over de voorgeschiedenis en dit vervolgens ook op papier zetten. Dat laatste is ook belangrijk want dossiers maken en bijhouden kennen ze niet. Computer is toekomstmuziek.
Rond half 11 begin ik collega`s te verzamelen want volgens het programma wat ik zo`n drie weken geleden geïntroduceerd heb is het tijd voor de occupational therapy. (bezigheidstherapie).
Een van de collega`s had het idee om te gaan debatteren. Er werden een tweetal stellingen geponeerd door cliënten en daar werd dan over gediscussieerd. Beide stellingen leken verdacht veel op elkaar en gingen over de samenhang tussen cultuur en religie. Ik vond het erg leuk om dit mee te maken omdat, zonder dat ze het in de gaten hadden, ik een aardig idee kreeg hoe de nieuwe generatie afrikanen tegen hun eigen tradities aankijken en de invloed van religie daarin.
Was een succes. Dit duurde zo`n 1,5 uur. En daarna heb ik samen met de cliënten in de kantine gegeten. Daar moet je je niet zo heel veel bij voorstellen, een ruime met twee tafels voor zo`n 12 personen en een keukentje ernaast. We aten bruine bonen met rijst.
Om 13.00 uur was het volgens het programma groepstherapie en net als de vorige week hebben we alle verslaafden verzameld. Samen met een andere verpleegkundige heb ik de cliënten de voor- en nadelen van marihuana laten benoemen en op een grote flap-over laten schrijven. Marihuana en alcohol zijn overigens de enige verslavingen die we hier zien.
Daarna liep het tegen tweeën en dan is het tijd voor de daily meeting. We zitten dan bij elkaar om de dag en de cliënten te evalueren.

Woensdag; weer rond een uur of 8 naar mijn werk. Even naar de ruimte gelopen waar een verpleegkundige de medicatie uit aan het delen was. De cliënten krijgen westerse medicatie en spoelen dat weg met een kopje vocht wat een aftreksel is van planten met medicinale werking.
Daarna arriveerde een man uit een van de huisjes uit de omgeving. Hij is een tijdje geleden door een auto aangereden en heeft flinke wonden op schouder, elleboog en hoofd. Die worden zo`n drie keer in de week verbonden. Heb pasgeleden het hele arsenaal aan verbandmateriaal doorgenomen want er ligt hier van alles, door de tijd heen meegebracht door de Nederlandse VSO-ster, maar ook door de mensen van de stichting Babungo. Omdat er Nederlandse beschrijvingen opstaan, weten ze hier vaak niet waarvoor ze betreffend materiaal kunnen gebruiken. Gelukkig was het meeste verbandmateriaal nog binnen de houdbaarheidsdatum. Alles wat verlopen was (ook aan medicatie)heb ik of al weggegooid of in sommige gevallen opgemaakt. Daarna moet ik het vieze verbandmateriaal in een heel diep gat gooien wat er speciaal voor gemaakt is en verbranden. Ik zet dan ook meteen weer een ketel water op zodat ik de instrumenten kan steriliseren want we hebben hier geen apparaat voor.
Nadat de man verbonden was ben ik weer naar Elvis gegaan met de vraag of we een uitje voor de cliënten mogen organiseren. Er is hier een theeplantage in de buurt. Dit is de enige toeristische attractie hier in de buurt en volgens mijn collega`s is het leuk voor de cliënten. Ja, het mag, dus ik krijg de opdracht om te achterhalen hoeveel mensen er mee gaan en op welke dag we weg willen, dan regelt Elvis de auto.
Vervolgens ben ik een tijdje bezig geweest met de voorbereidingen van de training dubbeldiagnostiek waarvan ik al twee bijeenkomsten heb gegeven. Het valt niet mee om het juiste engelse vakjargon te vinden. Maar in grote lijnen lijken ze me toch wel te begrijpen. Voordeel van het meewerken op de werkvloer is dat ik meteen de theorie aanhalen als er zich een situatie voordoet, waardoor het voor hen minder abstract is.
Na het middageten, deze keer een plastic zakje met een puree van fijngestampte mais met daarbij een soort spinazie, is het tijd voor de individual therapy.
Het programma wat ik gemaakt heb bestaat eruit dat er op maandag, woensdag en vrijdag individuele gesprekken met de cliënten gedaan worden door de drie verpleegkundige afzonderlijk. Ik begeleid iedere twee weken een andere verpleegkundige.
Op dinsdag is er occupational therapy en op donderdag muziektherapie wat door twee verpleegkundigen `s ochtends gedaan wordt, de derde geeft dan `s middags groepstherapie. Hier ben ik ook bij.

Naast het programma moet mijn mannelijke collega alle patiënten die dagelijks met lichamelijke klachten op het spreekuur komen behandelen, terwijl de ene vrouwelijke verpleegkundige verantwoordelijk is voor het verstrekken van medicijnen en de andere voor de financiële afwerking van beiden. Dat lijkt een hele klus, maar zo druk is het hier niet. Het maximum wat ik op een ochtend heb zien binnenlopen is 4 patiënten. Valt me op dat er enorm met antibiotica gestrooid wordt en als ik daar de discussie over aanga in het kader van resistentie op de lange termijn, krijg is ze niet echt overtuigd.
John (de manager) is helemaal enthousiast over mijn programma en volgens hem moet ik mijn collega`s meer achter de vodden zitten want hij zegt dat Cameroenezen lui zijn. Zelf heb ik meer het idee dat ze voorheen meer gefocust waren op lichamelijke aandoeningen en eigenlijk niet weten wat ze met verslaafden en/of psychiatrische patiënten aan moeten. Hoewel ik het wel met hem eens ben dat het tempo wel wat hoger mag liggen en ze zelf ook wel eens wat informatie betreffende een bepaald psychiatrisch ziektebeeld of medicatie beleid kunnen opzoeken op de computer.
Zo, dit is het wel zo`n beetje. Voor diegene die dvd`s met Engelse films hebben liggen; mijn adres is
Maria van Meel
Mbenjeh Babungo
P.O. Box 6 Ndop
Babessi sub-division
N.W. Region Cameroon