zesde reisverslag
Door: Maria
Blijf op de hoogte en volg Maria
21 November 2012 | Kameroen, Babungo
Zo, genoeg over het centrum, nu maar eens wat meer over de weekenden. In het begin werkte ik 6 dagen in de week, maar daar ben ik al gauw mee gestopt omdat er dan maar 1 dag overbleef om wat meer van de omgeving te zien. Treinen rijden hier niet en om op een dag op en neer naar een naburige stad te reizen is wel haalbaar, maar erg vermoeiend.
In de weekenden reis ik naar naburige steden. Zo ben ik een aantal weken geleden naar Bamenda gegaan. Ik mag van het huis van Margareth (de VSO-ster uit Engeland) gebruik maken, ook als ze er zelf niet is. Omdat eigenlijk alles wel in Bamenda te krijgen is, ga ik daar winkelen en decadent lunchen op een terrasje. Ze hebben ze daar in huis een hete douche (waar ik uitgebreid mijn haren kan wassen!)
Ook ben ik een paar weken geleden zo`n beetje op de bonnefooi naar Kumbo gegaan. Ik wist dat daar regelmatig stagiaires verpleegkundige vanuit Nijmegen geplaatst werden, en besloot om daar eens te gaan kijken. Op zaterdagochtend werd me gezegd moest ik aan de kant van de weg gaan staan en dan zou er vroeg of laat wel een taxibusje voorbijkomen en jawel hoor, na een klein half uurtje wachten kwam er een taxi voorbij waar zeven mensen inzaten, dus er kon er nog gemakkelijk een bij. We zaten als sardientjes in een blikje en dat voor 2,50 Euro. Hoewel het maar 45 km hiervandaan ligt, moesten we over verschillende bergruggen, dit samen met de slechte wegen en omdat er natuurlijk ook gestopt moest worden om de mondvoorraad te vullen betekende dat ik zo`n twee uur in die taxi heb gezeten. Hoewel ik het een geweldige manier van reizen vind, was mijn been daarna helemaal gevoelloos omdat er zo`n Afrikaanse mama de hele weg op had gezeten.
Toen ik bij het ziekenhuis aankwam heb ik gevraagd of er Nederlandse verpleegkundigen werkzaam waren. En ja hoor; net 5 minuten geleden aangekomen (hoezo toeval) zaten er twee Nederlandse verpleegkundige van de HAN te Nijmegen. Mij natuurlijk wel bekend omdat Marijn hier haar diëtisten opleiding heeft gedaan. Ze zaten met koffers en al te wachten op de matron (de oppernon) die hun de sleutel van hun huisje zou geven. Even met de matron gekletst en ik mocht die avond ook blijven overnachten. We hebben nog een rondleiding door het ziekenhuis gekregen en `s avonds heb ik met de meiden een film op hun laptop gekeken. De volgende dag naar de naar de kerk geweest. Want dat hoorde er volgens de stagiaires ook bij. Ik vond het ook wel leuk om eens een dienst mee te maken. Het gaat er heel wat swingender aan toe dan in Nederland. Duurde wel lang; bijna twee uur.
De volgende twee weekenden ben ik met John op pad geweest en dat was ook sensationeel. Dat afrikanen het begrip tijd heel anders interpreteren werd me erg duidelijk. We zouden naar Yaounde, de hoofdstad gaan omdat John en zijn vrouw voor een bruiloft waren uitgenodigd en ik zou door de psychiater die aan ons centrum gekoppeld is en in Yaounde woont, worden rondgeleid. De huwelijksplechtigheid zou om 11 uur starten dus John had het plan om `s ochtends om 5 uur te vertrekken. Om allerlei redenen die ik al niet meer weet, kwamen we aan het eind van de middag rond een uur of 5 aan. Moest natuurlijk eerst gegeten worden en daarna werd ik naar het hotel gebracht waar ik twee nachten zou verblijven. Zij naar de bruiloft en ik met door de psychiater naar de verschillende werkplekken . Inmiddels was het dus avond, maar dat was geen enkele reden om niet even een nieuwe patiënt te spreken. Was wel grappig want terwijl we in gesprek zaten, viel de elektriciteit in het ziekenhuis uit. Zaten we dus in het donker. De psychiater haalde zijn telefoon tevoorschijn met zaklamp en ging onverstoorbaar verder met zijn gesprek. Zoiets kun je je in Nederland echt niet voorstellen. Volgende dag weer hetzelfde rondje gemaakt langs de drie ziekenhuizen waar hij werkte. Ik snapte er niks van waarom dat herhaald moest worden, maar voor hem was het erg logisch; dan kon ik het bij daglicht zien!
Het weekend erop herhaalde zich bijna hetzelfde; John en zijn vrouw waren uitgenodigd voor een traditionele bruiloft en ik mocht ook mee. Leek me wel leuk een traditionele bruiloft bij te wonen.
Ik kreeg te horen dat we op zaterdag om 1 uur s`middags zouden aanrijden en dan zouden we rond een uur of 9 `s avonds in Buea zijn waar de bruiloft was. Nou, ik zat dus om 1 uur klaar, maar geen John. Die kwam om half 4 aangereden. Wij dus op pad en weer om allerlei redenen kwamen we `s nachts pas om 3 uur op de bruiloft aan! Hoewel het feest nog wel aan de gang, zaten er ook heel wat te slapen. Want dat is ook iets wat me opvalt hier; die mensen kunnen overal slapen, waar ze ook liggen of hoe ze ook liggen.
We kregen midden in de nacht nog een maaltijd voorgeschoteld en na een kwartier vielen John zijn ogen ook dicht. Omdat ik het op een gegeven moment koud had heb ik de autosleutels gevraagd en ben in de auto gaan liggen.
Werd vervolgens om 7 uur gewekt door een grote groep zingende pubers die op weg waren naar de kerk. Ook daar begin ik aan te wennen; iedere keer als ik in een stad ben word ik op zondagochtend rond een uur of 7 gewekt door allerlei groepen zingende mensen, in allemaal dezelfde kleren, op weg naar de eerste kerkdienst.
Afgelopen weekend ben ik hier gebleven omdat op zaterdag de psychiater zijn patiënten zou bezoeken. Dat was alweer twee maanden geleden dat hij ze gezien had. Die komt dan met de nachtbus van Yaounde (8 uur rijden) wordt opgehaald in Bamenda (2 uur rijden) doet de hele zaterdagochtend en een deel van de middag spreekuur, doet een dutje en vertrekt vervolgens weer terug naar Bamenda om de nachtbus naar Yaounde te nemen. Op zondag was ik uitgenodigd door mijn collega. Ik mocht bij haar eten. Zij komt uit een polygaam huwelijk, dus ik heb haar daar een heleboel vragen over gesteld.
Nog even; het geld wat we bij elkaar hadden verzameld tijdens mijn verjaardag heb ik besteed aan het kopen van een voetbal, zodat de patiënten kunnen voetballen en daarnaast hebben we 5 nieuwe bankjes gekocht. De bankjes die ze nu hebben en waarvan er 2 bij de ingang van het centrum staan, waren in een dermate slechte conditie dat ik dit wel een goede besteding van het geld vond. Die andere drie zijn in de recreatiehal neergezet. Deze hal wordt behalve voor pingpong ook voor bijeenkomsten gebruikt. Van de 25 euro die ik nog over had, heb ik de rekening betaald van een patiënt die een ernstig ongeluk had gehad en die dagelijks verbonden moet worden en ik heb nog wat kleren gekocht voor een andere patiënt die er zo belabberd bijliep dat wat T-shirtjes en een riem om zijn broek op te houden een goede besteding leken.
Zo dat was het wel zo`n beetje. Gelukkig heb ik via skype steeds vaker contact met mijn dochters en met Jan zodat ik weet dat thuis ook alles goed is.
Ik wens hen en hun vriendjes fijne voorbereidingen voor sinterklaas toe. Zal toch wel raar zijn om er niet bij te zijn. Aan de andere kant heb ik hier met die tropische temperaturen niet veel associaties met sinterklaas.
Lieve groet, Maria
In de weekenden reis ik naar naburige steden. Zo ben ik een aantal weken geleden naar Bamenda gegaan. Ik mag van het huis van Margareth (de VSO-ster uit Engeland) gebruik maken, ook als ze er zelf niet is. Omdat eigenlijk alles wel in Bamenda te krijgen is, ga ik daar winkelen en decadent lunchen op een terrasje. Ze hebben ze daar in huis een hete douche (waar ik uitgebreid mijn haren kan wassen!)
Ook ben ik een paar weken geleden zo`n beetje op de bonnefooi naar Kumbo gegaan. Ik wist dat daar regelmatig stagiaires verpleegkundige vanuit Nijmegen geplaatst werden, en besloot om daar eens te gaan kijken. Op zaterdagochtend werd me gezegd moest ik aan de kant van de weg gaan staan en dan zou er vroeg of laat wel een taxibusje voorbijkomen en jawel hoor, na een klein half uurtje wachten kwam er een taxi voorbij waar zeven mensen inzaten, dus er kon er nog gemakkelijk een bij. We zaten als sardientjes in een blikje en dat voor 2,50 Euro. Hoewel het maar 45 km hiervandaan ligt, moesten we over verschillende bergruggen, dit samen met de slechte wegen en omdat er natuurlijk ook gestopt moest worden om de mondvoorraad te vullen betekende dat ik zo`n twee uur in die taxi heb gezeten. Hoewel ik het een geweldige manier van reizen vind, was mijn been daarna helemaal gevoelloos omdat er zo`n Afrikaanse mama de hele weg op had gezeten.
Toen ik bij het ziekenhuis aankwam heb ik gevraagd of er Nederlandse verpleegkundigen werkzaam waren. En ja hoor; net 5 minuten geleden aangekomen (hoezo toeval) zaten er twee Nederlandse verpleegkundige van de HAN te Nijmegen. Mij natuurlijk wel bekend omdat Marijn hier haar diëtisten opleiding heeft gedaan. Ze zaten met koffers en al te wachten op de matron (de oppernon) die hun de sleutel van hun huisje zou geven. Even met de matron gekletst en ik mocht die avond ook blijven overnachten. We hebben nog een rondleiding door het ziekenhuis gekregen en `s avonds heb ik met de meiden een film op hun laptop gekeken. De volgende dag naar de naar de kerk geweest. Want dat hoorde er volgens de stagiaires ook bij. Ik vond het ook wel leuk om eens een dienst mee te maken. Het gaat er heel wat swingender aan toe dan in Nederland. Duurde wel lang; bijna twee uur.
De volgende twee weekenden ben ik met John op pad geweest en dat was ook sensationeel. Dat afrikanen het begrip tijd heel anders interpreteren werd me erg duidelijk. We zouden naar Yaounde, de hoofdstad gaan omdat John en zijn vrouw voor een bruiloft waren uitgenodigd en ik zou door de psychiater die aan ons centrum gekoppeld is en in Yaounde woont, worden rondgeleid. De huwelijksplechtigheid zou om 11 uur starten dus John had het plan om `s ochtends om 5 uur te vertrekken. Om allerlei redenen die ik al niet meer weet, kwamen we aan het eind van de middag rond een uur of 5 aan. Moest natuurlijk eerst gegeten worden en daarna werd ik naar het hotel gebracht waar ik twee nachten zou verblijven. Zij naar de bruiloft en ik met door de psychiater naar de verschillende werkplekken . Inmiddels was het dus avond, maar dat was geen enkele reden om niet even een nieuwe patiënt te spreken. Was wel grappig want terwijl we in gesprek zaten, viel de elektriciteit in het ziekenhuis uit. Zaten we dus in het donker. De psychiater haalde zijn telefoon tevoorschijn met zaklamp en ging onverstoorbaar verder met zijn gesprek. Zoiets kun je je in Nederland echt niet voorstellen. Volgende dag weer hetzelfde rondje gemaakt langs de drie ziekenhuizen waar hij werkte. Ik snapte er niks van waarom dat herhaald moest worden, maar voor hem was het erg logisch; dan kon ik het bij daglicht zien!
Het weekend erop herhaalde zich bijna hetzelfde; John en zijn vrouw waren uitgenodigd voor een traditionele bruiloft en ik mocht ook mee. Leek me wel leuk een traditionele bruiloft bij te wonen.
Ik kreeg te horen dat we op zaterdag om 1 uur s`middags zouden aanrijden en dan zouden we rond een uur of 9 `s avonds in Buea zijn waar de bruiloft was. Nou, ik zat dus om 1 uur klaar, maar geen John. Die kwam om half 4 aangereden. Wij dus op pad en weer om allerlei redenen kwamen we `s nachts pas om 3 uur op de bruiloft aan! Hoewel het feest nog wel aan de gang, zaten er ook heel wat te slapen. Want dat is ook iets wat me opvalt hier; die mensen kunnen overal slapen, waar ze ook liggen of hoe ze ook liggen.
We kregen midden in de nacht nog een maaltijd voorgeschoteld en na een kwartier vielen John zijn ogen ook dicht. Omdat ik het op een gegeven moment koud had heb ik de autosleutels gevraagd en ben in de auto gaan liggen.
Werd vervolgens om 7 uur gewekt door een grote groep zingende pubers die op weg waren naar de kerk. Ook daar begin ik aan te wennen; iedere keer als ik in een stad ben word ik op zondagochtend rond een uur of 7 gewekt door allerlei groepen zingende mensen, in allemaal dezelfde kleren, op weg naar de eerste kerkdienst.
Afgelopen weekend ben ik hier gebleven omdat op zaterdag de psychiater zijn patiënten zou bezoeken. Dat was alweer twee maanden geleden dat hij ze gezien had. Die komt dan met de nachtbus van Yaounde (8 uur rijden) wordt opgehaald in Bamenda (2 uur rijden) doet de hele zaterdagochtend en een deel van de middag spreekuur, doet een dutje en vertrekt vervolgens weer terug naar Bamenda om de nachtbus naar Yaounde te nemen. Op zondag was ik uitgenodigd door mijn collega. Ik mocht bij haar eten. Zij komt uit een polygaam huwelijk, dus ik heb haar daar een heleboel vragen over gesteld.
Nog even; het geld wat we bij elkaar hadden verzameld tijdens mijn verjaardag heb ik besteed aan het kopen van een voetbal, zodat de patiënten kunnen voetballen en daarnaast hebben we 5 nieuwe bankjes gekocht. De bankjes die ze nu hebben en waarvan er 2 bij de ingang van het centrum staan, waren in een dermate slechte conditie dat ik dit wel een goede besteding van het geld vond. Die andere drie zijn in de recreatiehal neergezet. Deze hal wordt behalve voor pingpong ook voor bijeenkomsten gebruikt. Van de 25 euro die ik nog over had, heb ik de rekening betaald van een patiënt die een ernstig ongeluk had gehad en die dagelijks verbonden moet worden en ik heb nog wat kleren gekocht voor een andere patiënt die er zo belabberd bijliep dat wat T-shirtjes en een riem om zijn broek op te houden een goede besteding leken.
Zo dat was het wel zo`n beetje. Gelukkig heb ik via skype steeds vaker contact met mijn dochters en met Jan zodat ik weet dat thuis ook alles goed is.
Ik wens hen en hun vriendjes fijne voorbereidingen voor sinterklaas toe. Zal toch wel raar zijn om er niet bij te zijn. Aan de andere kant heb ik hier met die tropische temperaturen niet veel associaties met sinterklaas.
Lieve groet, Maria
-
21 November 2012 - 21:52
Jan:
Mooi beeld van hoe het werkt in Afrika. Enne geen sinterklaas associaties? en zwarte Piet dan? -
21 November 2012 - 22:06
Sien:
Hoi. Sterk hè, zit ik net te denken wat heeft ie lang niks meer van zich laten horen, even kijken of er nieuws is en pats, een lel van een bericht komt er binnen. Now we talking. Mooi verhaal. Ga zo door, ik blijf je volgen.
Hier ook alles goed. Groet Sien -
23 November 2012 - 09:10
Lisette:
Wow, die ervaring nemen ze je niet meer af! Geweldig om te lezen hoe ondernemend en open minded je bent.
Ik zou het graag met je delen, maar het zit er niet in om je op te komen zoeken. Maar gelukkig zijn je verhalen zo beschrijvend dat ik er me helemaal in kan verplaatsen. Geniet ervan!
Doei Lisette -
25 November 2012 - 10:13
Albert:
Mooi geschreven verhaal, en vooral leuk om te lezen, had al een paar keer gekeken of er al iets nieuws kwam en jawel hoor, alweer een prachtig verhaal. Hebben ze jou ook al ten huwelijk gevraagd? m'n zus is ooit in Senegal is geweest, en haar werd regelmatig gevraagd of ze wilden trouwen. -
25 November 2012 - 15:44
Susan:
Erg leuk om te lezen wat er allemaal op je pad komt! Geen behoefte meer gehad aan chocomel rond 10.00 uur??? Veel plezier verder! -
25 November 2012 - 18:12
Joke:
Hoi Ria.
Heel herkenbaar allemaal vooral het gedeelte dat tijd een heel rekbaar begrip is.
Hoe vaak ik vroeger niet in Trinidad punctueel op een afgesproken tijd heb zitten wachten en er 4 uur later eindelijk eens iemand kwam opdagen.
Daar zeiden ze destijds "any time is Trini time",en dat zeggen ze nu vast ook nog.
Ik heb Claire gevraagd een selectie uit de DVD`s te maken,zodra dat gedaan is stuur ik ze op.
Julia is de 14e alweer klaar met de studie en vliegt dan naar Las Vegas om vervolgens met wat studiegenoten rond te gaan reizen de laatste twee weken van haar verblijf in the U S of A.
Fijn dat Marijn op bezoek komt,zal ook erg aansluiten bij haar studie lijkt me zo.
Hoe kom je eigenlijk aan je geld daar;is er een pinautomaat in een van de grotere steden??
Heb je een bankrekening??
Groeten
Joke -
26 November 2012 - 10:56
Piet:
Hé, Maria, mocht je last van heimwee hebben ... maandagmorgen rond negen uur op en neer naar Plus gelopen, boodschappen. Was nog zowat donker, licht aan in huis; graad of vijf boven nul, grijzer dan grijs, regen, zo'n misselijk miezeren dat de hele dag doorgaat. Doornat weer thuis. Half Asten loopt te niezen en snotteren, het heerst. (Wel sjokomel-met-koek-weer!)
Bijna Sinterklaas. Zondag komt nieuw fotoboek over Asten uit, van Krisje Warnar. Ben benieuwd. -
27 November 2012 - 19:39
Onze Piet:
Ha Ria,
Zo neem je begin september afscheid van elkaar, zo ben je alweer een paar maanden ginds in het Afrikaanse land.
En als ik alles goed gelezen heb ben je volledig ingeburgerd.
Mooi om te lezen.
In Someren-Eind gaat alles zijn gangetje. Geen gekke dingen, dus daar hoef je niet voor terug te komen.
Je weet dat ik geen prater, maar ook geen schrijver ben. Desalniettemin blijf ik je volgen en wens je veel succes toe bij alle goede daden die je daar verricht.
Groetjes, ook van Marian. Zwarte (- nog wel- ) Piet -
30 November 2012 - 19:20
Joke:
Hoi Ria.
Ik heb je sms-je ontvangen mbt de DVD`s;ik neem ze mee naar Brabant en geef ze dan aan Marijn.
Deze week is het themaweek Armoede bij de VPRO,gisteren een indrukwekkende reportage gezien over een kraamkliniekje in Sierra Leone;daar werd je ook niet vrolijk van,moet de hele tijd aan jou denken.
Aangezien jij nu ook onder zit soort omstandigheden werkt.
Groeten
Joke -
02 December 2012 - 00:20
Maria Van Meel:
Jan; sinds jouw opmerking zie ik alleen nog maar zwarte pietjes om me heen.
Sien; toeval bestaat niet , dat weten wij toch!
Lieseth; wat jammer dat je niet komt, ik had er toch wel een beetje op gehoopt
Jo; ik heb een creditkaart en daar kan ik in Bamenda geld mee uit de muur pinnen. Moet er wel 2,5 half uur voor rijden. Maar zoals gezegd tijd is een rekbaar begrip in Afrika. Fijn dat je wat DVD`s hebt, daar kan ik hier goed mee scoren.
Suzan; in het begin miste ik inderdaad mijn chocomelk en koek om 10 uur. Ben er nu inmiddels aan gewend. Drink nu de hele ochtend water. Ook mijn koffie gebruik is gereduceerd tot 2 koppen per dag.
Albert; Ik heb nog geen huwelijks aanzoeken gehad. Toen ik in Limbe was had ik wel een heleboel mannelijke belangstelling met de vraag om mijn e-mailadres. Daar had ik niet zoveel belangstelling voor. Hier in Babungo sta ik onder bescherming van John en laten ze me aardig met rust.
Piet; heimwee heb ik inderdaad. Met afgelopen week wel als dieptepunt. Gelukkig komen er morgen twee Nederlandse artsen voor twee weken logeren. Ze komen de kinderen uit het dorp controleren. Allemaal geregeld door de stichting Babungo.
Onze Piet; ik heb geprobeerd te reageren op je mailtje, maar kreeg het steeds terug. Vandaar dat ik je een sms-je heb gestuurd. Je kan dan misschien niet zo`n prater zijn, maar je weet meestal toch op de juiste momenten met een getapte opmerking te komen. Is toch ook knap zou ik zeggen!.
Allemaal hartstikke bedankt voor de reacties. Ik vind het leuk dat er zo met me meegeleefd wordt. Internet is toch wel een heel bijzonder medium!
-
02 December 2012 - 16:10
Annie:
Ben ik weer, sinds ik afgelopen keer via Facebook wat met je heb gekletst in live. Heel leuk je verhalen, net of we er bij zijn. En je weet dat we aan je denken, je zit daar nu eenmaal, en je houd het vol. Weet zeker dat je er geen spijt van hebt en krijgt.Toch ook leuk dat je dochter komt, zeker iets om naar uit te kijken. En na die tijd, begin je al af te tellen, wanneer je weer naar Asten komt. Een grote vette bisous, en kijk wanneer je eventueel weer op FB zit!!!
Groetjes van ons allemaal uit een koud Frankrijk
Annie -
07 December 2012 - 09:31
Piet:
Maria, sneeuw, alles wit!
In de zomer schijnt de zon, 's winters valt sneeuw. Normaalste zaak van de wereld (bij ons), maar desondanks breekt bij het eerste wit dat neerdwarrelt acuut massahysterie uit op radio en tv. Doden, wateroverlast en stroomuitval, honderdduizenden moeten geëvacueerd worden, lijkt het. Gaat nog wat worden als straks de Derde Wereldoorlog echt uitbreekt.
PS Ik wilde vandaag bij je op de koffie komen, maar je snapt dat dat met dit weer hier dus echt niet gaat lukken. -
13 December 2012 - 15:47
Emmy:
Hoi Ria
groeten van ons Em !! -
16 December 2012 - 10:50
Joke:
Hoi Ria.
Heb net je dochter Rita ge-emaild om af te spreken voor volgende week zondag.Ik ben dan in Brabant en lever dan de dvd`s af.
Zal vreemd zijn om de verjaardagen van je dochters te missen.
Je zit alweer op de helft;het vliegt allemaal voorbij.
Julia vertrekt morgen uit Knoxville om naar Las Vegas te vliegen en daarvandaan naar the West-Coast te reizen,op de 29e vliegt ze terug naar Amsterdam.
Hier verder alles rustig,nog een weekje werken dan heb ik twee weken vakantie.
Deze week wat kerstborrels,een quiz en de kerstinkopen.
We doen het rustig aan met de kerst,vieren het als Julia terug is de 30e.
Nou;dat was hem zo`n beetje.
Fijne feestdagen,ben benieuwd hoe het daar wordt gevierd.
Mail me je rekeningnummer ;ik wilde wat doen in het kader van de kerstgedachte.
Je hebt er vast wel een bestemming voor dan.Wellicht nog een bankje of iemand die zijn rekening niet kan betalen.
Groeten
Joke
-
17 December 2012 - 20:05
Sien:
maria die zoude te bethlehem gaan nou, dan zit je een heel eind uit de richting. Ja sorry, ik word een beetje melig hi hi hi van die donkere dagen, beter dan depressief toch? En jij?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
