2013
Door: Maria
Blijf op de hoogte en volg Maria
11 Januari 2013 | Kameroen, Babungo
Allereerst bedankt voor al jullie reacties, het is zo leuk om ze te lezen! En ik weet niet of jullie het gezien hebben, maar bij mijn voorlaatste verslag heb ik daar ook op gereageerd.
Verder is dankzij mij zus Joke het hele centrum weer verlicht! In het begin is het me eens gelukt om een foto van het centrum bij te voegen. Het ligt tegen een heuvel aan en zo`n 200 meter van de weg die van Bamenda naar Kumbo voert. `s avonds is het hier pikkedonker. Door de jaren heen hebben steeds meer lampen het begeven en er was nooit geen geld om ze te vervangen. Vooral aan de achterkant van de gebouwen was het gevaarlijk donker terwijl hier de WC`s en washokken zijn gevestigd. Aangezien er ook regelmatig meisjes en vrouwen hier verblijven en we de reputatie van de gemiddelde Afrikaanse man kennen, heb ik de donatie van ons Jo gebruikt om zowel aan de voor- als aan de achterkant alle lampen te vervangen zodat die meiden zich `s avonds en `s nachts veiliger voelen en er is zelfs nieuwe bedrading aangelegd voor extra verlichting.
Kerst heeft heel anders uitgepakt dan ik gepland had. Ik zou met een aantal mensen naar Limbe gaan om op het strand te liggen, maar ik ben nooit zover gekomen. Ik kreeg 1,5 dag voor vertrek diarree en voelde me steeds beroerder. Dit, in combinatie met het feit dat ik sinds mijn aankomst in Kameroen al 7 kg ben afgevallen (ik eet erg slecht hier) en liefdesverdriet was teveel voor mijn gestel.
Maar vooralsnog hoopte ik nog dat de diarree wel over zou gaan, dus ik ben gewoon naar Bamenda vertrokken waar ik de anderen zou treffen. `s avonds in een restaurant voorzichtig wat gegeten, maar ik had al aangegeven dat ik behoorlijk twijfelden of het wel verstandig was om te gaan. Zeker toen ik het verhaal hoorde dat de busreis wel eens langer dan 8 uur zou kunnen duren want ook in Afrika moet er met kerst de familie in het hele land bezocht worden. Heb mezelf nog een nachtje gegeven om erover na te denken, maar toen ik `s nacht wakker werd van de buikpijn wist ik eigenlijk al dat het niet goed zat en dat ik een plaats moest zoeken waar het schoon was en waar er voor me werd gezorgd.
Ik heb een tijdje geleden een Nederlandse missiezuster leren kennen, die twee dorpen verderop woont. Een heel aardige en wereldse vrouw die een TV heeft waar ze de Nederlandse zender op kan ontvangen. Ben haar daarna nog een paar keer gaan opzoeken om TV te kijken en wat Nederlands te kletsen en ze is ook een keer bij mij op bezoek geweest. Ik wist dat dit de plek was waar ik zou kunnen uitzieken. Ben dus vanuit Bamenda weer terug gereden, direct door naar Babba 1 (er is ook een Babba 2, maar daar woont ze dus niet).Kwam daar maandags voor Kerst allerberoerdst aan en voelde me erg zwak . Ik ben daar twee dagen gebleven en de medicijnen en verzorging gaven me de gelegenheid om weer op krachten te komen.
Oud en nieuwjaar was helemaal te gek. Omdat de stichter van het centrum (vader van John) een traditional healer was die zijn praktijk voorheen altijd hier vlakbij in de wijk had, (de patiënten waren gewoon onderdeel van de quarter) is het hier al veertig jaar de gewoonte dat op oudjaar alle patiënten in het zonnetje worden gezet. Het begon om 5 uur `s middags met een mis en daarna kwamen een heleboel speeches van de quarterhead, John, Jolanda (VSO-ster die hier in het verleden vier jaar heeft gewerkt en medeoprichtster van het centrum is) en van een de oudste zoon van vader die de vrouwen van vader heeft overgenomen en nu hoofd van de familie is. Door hem werd ik en het werk wat ik hier doe ook uitgebreid onder de aandacht gebracht en hij hoopte namens de hele gemeenschap dat ik een onderdeel van hun familie zou blijven.
Daarna was er een maaltijd voor iedereen en hebben we de hele avond gedanst. Om 12.00 uur was er geen vuurwerk, maar werden er saluutschoten de lucht in geknald. Jolanda had sterretjes voor de kinderen meegebracht dus er was toch iets van feestverlichting. Tot diep in de nacht hebben we gedanst. Ik vond het echt geweldig om in de open lucht met zo`n hele gemeenschap feest te vieren. De dag erop werden we al vroeg wakker gemaakt door juju dansers. Het is hier de gewoonte om het nieuwe jaar te in te zegenen met juju-dansers. Jongens en mannen met maskers op die met zelfgemaakte muziekinstrumenten de boze geesten proberen gunstig te stemmen voor het nieuwe jaar. Daarna was er weer een maaltijd, deze keer verzorgd door twee (ex-verslaafden) patiënten die de volgende dag met ontslag zouden gaan en daarna was er weer dansen. `s avonds moest er nog even met een hele club het dorp in gegaan worden om het nieuwe jaar in te luiden en weer drinken en weer dansen.
De dag erop zou er weer gewoon gewerkt worden, maar iedereen was behoorlijk uitgeput dus we hebben het rustig aan gedaan.
En nu is het alweer donderdag. Zaterdagavond vertrek ik naar Douala om Marijn op te halen.
Tussendoor heb ik ook nog besloten om de laatste maand, welke mijn vakantie van 2013 is, toch nog even te bewaren voor verderop in het jaar, wat betekend dat ik half februari terugkom. Ik ben er nog niet aan toegekomen om te boeken, maar dat ga ik een dezer dagen doen.
Voor iedereen de beste wensen voor 2013 en een dikke kus
Verder is dankzij mij zus Joke het hele centrum weer verlicht! In het begin is het me eens gelukt om een foto van het centrum bij te voegen. Het ligt tegen een heuvel aan en zo`n 200 meter van de weg die van Bamenda naar Kumbo voert. `s avonds is het hier pikkedonker. Door de jaren heen hebben steeds meer lampen het begeven en er was nooit geen geld om ze te vervangen. Vooral aan de achterkant van de gebouwen was het gevaarlijk donker terwijl hier de WC`s en washokken zijn gevestigd. Aangezien er ook regelmatig meisjes en vrouwen hier verblijven en we de reputatie van de gemiddelde Afrikaanse man kennen, heb ik de donatie van ons Jo gebruikt om zowel aan de voor- als aan de achterkant alle lampen te vervangen zodat die meiden zich `s avonds en `s nachts veiliger voelen en er is zelfs nieuwe bedrading aangelegd voor extra verlichting.
Kerst heeft heel anders uitgepakt dan ik gepland had. Ik zou met een aantal mensen naar Limbe gaan om op het strand te liggen, maar ik ben nooit zover gekomen. Ik kreeg 1,5 dag voor vertrek diarree en voelde me steeds beroerder. Dit, in combinatie met het feit dat ik sinds mijn aankomst in Kameroen al 7 kg ben afgevallen (ik eet erg slecht hier) en liefdesverdriet was teveel voor mijn gestel.
Maar vooralsnog hoopte ik nog dat de diarree wel over zou gaan, dus ik ben gewoon naar Bamenda vertrokken waar ik de anderen zou treffen. `s avonds in een restaurant voorzichtig wat gegeten, maar ik had al aangegeven dat ik behoorlijk twijfelden of het wel verstandig was om te gaan. Zeker toen ik het verhaal hoorde dat de busreis wel eens langer dan 8 uur zou kunnen duren want ook in Afrika moet er met kerst de familie in het hele land bezocht worden. Heb mezelf nog een nachtje gegeven om erover na te denken, maar toen ik `s nacht wakker werd van de buikpijn wist ik eigenlijk al dat het niet goed zat en dat ik een plaats moest zoeken waar het schoon was en waar er voor me werd gezorgd.
Ik heb een tijdje geleden een Nederlandse missiezuster leren kennen, die twee dorpen verderop woont. Een heel aardige en wereldse vrouw die een TV heeft waar ze de Nederlandse zender op kan ontvangen. Ben haar daarna nog een paar keer gaan opzoeken om TV te kijken en wat Nederlands te kletsen en ze is ook een keer bij mij op bezoek geweest. Ik wist dat dit de plek was waar ik zou kunnen uitzieken. Ben dus vanuit Bamenda weer terug gereden, direct door naar Babba 1 (er is ook een Babba 2, maar daar woont ze dus niet).Kwam daar maandags voor Kerst allerberoerdst aan en voelde me erg zwak . Ik ben daar twee dagen gebleven en de medicijnen en verzorging gaven me de gelegenheid om weer op krachten te komen.
Oud en nieuwjaar was helemaal te gek. Omdat de stichter van het centrum (vader van John) een traditional healer was die zijn praktijk voorheen altijd hier vlakbij in de wijk had, (de patiënten waren gewoon onderdeel van de quarter) is het hier al veertig jaar de gewoonte dat op oudjaar alle patiënten in het zonnetje worden gezet. Het begon om 5 uur `s middags met een mis en daarna kwamen een heleboel speeches van de quarterhead, John, Jolanda (VSO-ster die hier in het verleden vier jaar heeft gewerkt en medeoprichtster van het centrum is) en van een de oudste zoon van vader die de vrouwen van vader heeft overgenomen en nu hoofd van de familie is. Door hem werd ik en het werk wat ik hier doe ook uitgebreid onder de aandacht gebracht en hij hoopte namens de hele gemeenschap dat ik een onderdeel van hun familie zou blijven.
Daarna was er een maaltijd voor iedereen en hebben we de hele avond gedanst. Om 12.00 uur was er geen vuurwerk, maar werden er saluutschoten de lucht in geknald. Jolanda had sterretjes voor de kinderen meegebracht dus er was toch iets van feestverlichting. Tot diep in de nacht hebben we gedanst. Ik vond het echt geweldig om in de open lucht met zo`n hele gemeenschap feest te vieren. De dag erop werden we al vroeg wakker gemaakt door juju dansers. Het is hier de gewoonte om het nieuwe jaar te in te zegenen met juju-dansers. Jongens en mannen met maskers op die met zelfgemaakte muziekinstrumenten de boze geesten proberen gunstig te stemmen voor het nieuwe jaar. Daarna was er weer een maaltijd, deze keer verzorgd door twee (ex-verslaafden) patiënten die de volgende dag met ontslag zouden gaan en daarna was er weer dansen. `s avonds moest er nog even met een hele club het dorp in gegaan worden om het nieuwe jaar in te luiden en weer drinken en weer dansen.
De dag erop zou er weer gewoon gewerkt worden, maar iedereen was behoorlijk uitgeput dus we hebben het rustig aan gedaan.
En nu is het alweer donderdag. Zaterdagavond vertrek ik naar Douala om Marijn op te halen.
Tussendoor heb ik ook nog besloten om de laatste maand, welke mijn vakantie van 2013 is, toch nog even te bewaren voor verderop in het jaar, wat betekend dat ik half februari terugkom. Ik ben er nog niet aan toegekomen om te boeken, maar dat ga ik een dezer dagen doen.
Voor iedereen de beste wensen voor 2013 en een dikke kus
-
11 Januari 2013 - 21:54
Jan:
Wat vreselijk naar dat je kerstdagen zo slecht waren. En fijn dat je met nieuwjaar weer beter was. Een hele fijne tijd met Marijn , kus -
12 Januari 2013 - 14:20
Piet:
7 kg afgevallen; toe maar. Slijtageslag in Afrika. Maar die kilo's heb je er zo weer aan, thuis.
9 februari begint ook bij ons het juju maskerfeest, oftewel carnaval! Dus, Maria, weekje eerder dan half februari naar huis, val je met je kont in de boter; is de cultuurschok niet zo groot!
Hier is het eindelijk 's degelijk gaan vriezen, fatsoenlijk winteren. Overdag onder nul.
Mooi dat je die maand vakantie in Nederland opneemt. Dus gewoon straks in de zomer maandje Berkendonk! -
13 Januari 2013 - 19:48
Sien:
Wederom mooi verhaal. Geniet van je laatste maand aldaar. Tot gauw. Groetjes -
15 Januari 2013 - 18:44
Lies Vos:
Hallo Maria,
allereerst voor jou de beste wensen voor 2013.
Ik lees met veel belangstelling jouw verslagen en proef eruit dat je er veel plezier aan beleefd.
Gelukkig dat je weer opgeknapt bent.
Vriendelijke groet Lies
-
21 Januari 2013 - 10:22
Joke:
Hoi Ria.
Fijn om te horen dat je weer wat bent opgeknapt,ik heb je daar verder nog niet over gehoord wat betreft de diarree,dus het moest er toch een keer van komen.
Gelukkig dat oud en nieuw het goed heeft gemaakt en Marijn nu bij je is.
Sorry dat ik zo laat reageer,wij hebben een tijdje gedoe met internet gehad.Ik heb een ander kastje van UPC en dat hadden ze eerder omgezet dan afgesproken.
Waardoor ik geen tijd had om het te installeren,maar dat ik allemaal nu geregeld.en ook daarna werkte niet meteen alles naar behoren.
Heel fijn om te horen dat het geld zo zinvol besteed is.
Dan ziet het er naar uit dat je zo weer terug bent;ik ben met de carnaval is D`Èind,dus ik neem de honneurs wel waar.
Tot gauw dan maar.
Hele fijne tijd met Marijn
-
21 Januari 2013 - 15:40
Embert:
Hey Maria,
Hoezo liefdesverdriet?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
