Hallo allemaal
Blijf op de hoogte en volg Maria
12 Januari 2014 | Gambia, Banjul
Gelukkig gaat het inmiddels weer beter met me. Ik heb me nog een dag wat slapjes gevoeld, maar inmiddels gaat het weer goed met me.
En dan nu Gambia. Ik heb steeds de neiging om te vergelijken met Kameroen, maar dat moet ik niet doen want daarmee komen geen van beiden landen tot hun recht.
Ben op oudjaar uitgezwaaid door Anne in Eindhoven en de volgende dag (nieuwjaar) door Emmie en Joke op Schiphol. Het vliegtuig zou drie uur later vertrekken dan oorspronkelijk aangekondigd, dus om die reden heb ik het hotel geannuleerd en heb samen met ons Em het nieuwe jaar ingeluid.
In Gambia aangekomen heeft Anna (een 74-jarige Nederlandse dame) mij afgezet bij Mensje ( een Friezin van mijn leeftijd), dit is een vriendin van haar die lesgeeft aan the Gambian College. Ze heeft een groot huis en verhuurd kamers om het allemaal betaalbaar te houden. Voor mij ideaal want dit is heel gemakkelijk om zo aansluiting te vinden met de mensen die hier wonen en werken.
En dat gaat inderdaad in een vrij rap tempo, ons kent ons kun je wel zeggen. Valt wel op dat, waar ik vorig jaar als enige blanke tussen de Afrikanen zat, ik nu hoofdzakelijk tussen de blanken zit. Even los van de kliniek, want daar is het weer hoofdzakelijk zwart .
Samen met Anna ben ik de volgende dag naar de kliniek gereden. Die is hier ongeveer twee kilometer vandaan. Hier ga ik toch wel even de vergelijking met Kameroen maken, want het is hier echt heel triest gesteld met de psychiatrie. Daar was Kameroen luxe bij. Hier betreft het een ommuurd gebouw op een terrein van zo`n hectare, waar zo`n honderd mensen dag en nacht verblijven. Ze komen eigenlijk niet buiten het terrein. Staat wel weer tegenover dat ze hooguit een maand blijven. Het personeel is zwaar onderbezet en aangezien er geen opleiding is voor psychiatrisch verpleegkundige, zijn er drie algemeen verpleegkundigen en een stuk of 10 helpenden en verzorgenden.
Wat de psychiaters betreft is er vanuit de overheid een samenwerking met Cuba wat betekent dat die psychiaters leveren. Ze worden voor twee jaar naar Gambia uitgezonden, maar spreken over het algemeen alleen maar Spaans, dus dat levert wat problemen op in de communicatie.
Anna is diegene die bewerkstelligt heeft dat er enkele jaren geleden een kliniek is gebouwd, voorheen zaten de cliënten in een voormalige gevangenis. Hoewel ze zelf geen psychiatrische achtergrond heeft, is ze erg actief in het werven van geldbronnen en buitenlands personeel dat zich vrijwillig wil inzetten voor allerlei klussen. Zo komen er binnenkort een aantal mensen uit Maastricht die door het lopen van het Pieterpad 4000 euro bij elkaar hebben gelopen. Ze komen dit geld persoonlijk brengen en blijven dan meteen zo`n 6 weken om onderhoudsklussen in de kliniek en de tuin te verrichten.
Er is ook een Nederlands meisje die haar stage periode van de SPH-gedeeltelijk hier loopt. (probeert contact met familie te leggen en psycho-educatie te geven, ouders komen helaas niet zo vaak opdagen).
Het is natuurlijk een gewilde plaats want de kliniek ligt erg dicht bij de zee en het leven is hier niet duur. Zo gaan we hier bijna iedere avond uit eten omdat het eten buiten de deur bijna net zo duur is als het zelf koken.(4 euro voor een hele maaltijd).
Elektriciteit is hier wel een probleem. Over de hele dag is er ongeveer 1a 2 uur stroom wat betekent dat je meestal `s avonds in het donker zit en als er elektriciteit is je kans moet grijpen om je mail e.d. bij te werken.
Ik hoef maar de straat over te steken en zit op het strand. Gisteren en eergisteren heb ik een flinke strandwandeling gemaakt en het klopt wat ze zeggen; je wordt om de haverklap aangesproken door jonge jongens (boomsters) die op allerlei manier proberen om aandacht van je te krijgen. Moet nog een ultieme methode bedenken om ze van het lijf te houden. (letterlijk hahaha).
Hier hou ik het bij voor nu. Ga kijken of het lukt om ook wat foto`s erbij te sturen.
Dikke kus voor allemaal.
p.s. ik geloof dat ik al wat dikker geworden ben!
En dan nu Gambia. Ik heb steeds de neiging om te vergelijken met Kameroen, maar dat moet ik niet doen want daarmee komen geen van beiden landen tot hun recht.
Ben op oudjaar uitgezwaaid door Anne in Eindhoven en de volgende dag (nieuwjaar) door Emmie en Joke op Schiphol. Het vliegtuig zou drie uur later vertrekken dan oorspronkelijk aangekondigd, dus om die reden heb ik het hotel geannuleerd en heb samen met ons Em het nieuwe jaar ingeluid.
In Gambia aangekomen heeft Anna (een 74-jarige Nederlandse dame) mij afgezet bij Mensje ( een Friezin van mijn leeftijd), dit is een vriendin van haar die lesgeeft aan the Gambian College. Ze heeft een groot huis en verhuurd kamers om het allemaal betaalbaar te houden. Voor mij ideaal want dit is heel gemakkelijk om zo aansluiting te vinden met de mensen die hier wonen en werken.
En dat gaat inderdaad in een vrij rap tempo, ons kent ons kun je wel zeggen. Valt wel op dat, waar ik vorig jaar als enige blanke tussen de Afrikanen zat, ik nu hoofdzakelijk tussen de blanken zit. Even los van de kliniek, want daar is het weer hoofdzakelijk zwart .
Samen met Anna ben ik de volgende dag naar de kliniek gereden. Die is hier ongeveer twee kilometer vandaan. Hier ga ik toch wel even de vergelijking met Kameroen maken, want het is hier echt heel triest gesteld met de psychiatrie. Daar was Kameroen luxe bij. Hier betreft het een ommuurd gebouw op een terrein van zo`n hectare, waar zo`n honderd mensen dag en nacht verblijven. Ze komen eigenlijk niet buiten het terrein. Staat wel weer tegenover dat ze hooguit een maand blijven. Het personeel is zwaar onderbezet en aangezien er geen opleiding is voor psychiatrisch verpleegkundige, zijn er drie algemeen verpleegkundigen en een stuk of 10 helpenden en verzorgenden.
Wat de psychiaters betreft is er vanuit de overheid een samenwerking met Cuba wat betekent dat die psychiaters leveren. Ze worden voor twee jaar naar Gambia uitgezonden, maar spreken over het algemeen alleen maar Spaans, dus dat levert wat problemen op in de communicatie.
Anna is diegene die bewerkstelligt heeft dat er enkele jaren geleden een kliniek is gebouwd, voorheen zaten de cliënten in een voormalige gevangenis. Hoewel ze zelf geen psychiatrische achtergrond heeft, is ze erg actief in het werven van geldbronnen en buitenlands personeel dat zich vrijwillig wil inzetten voor allerlei klussen. Zo komen er binnenkort een aantal mensen uit Maastricht die door het lopen van het Pieterpad 4000 euro bij elkaar hebben gelopen. Ze komen dit geld persoonlijk brengen en blijven dan meteen zo`n 6 weken om onderhoudsklussen in de kliniek en de tuin te verrichten.
Er is ook een Nederlands meisje die haar stage periode van de SPH-gedeeltelijk hier loopt. (probeert contact met familie te leggen en psycho-educatie te geven, ouders komen helaas niet zo vaak opdagen).
Het is natuurlijk een gewilde plaats want de kliniek ligt erg dicht bij de zee en het leven is hier niet duur. Zo gaan we hier bijna iedere avond uit eten omdat het eten buiten de deur bijna net zo duur is als het zelf koken.(4 euro voor een hele maaltijd).
Elektriciteit is hier wel een probleem. Over de hele dag is er ongeveer 1a 2 uur stroom wat betekent dat je meestal `s avonds in het donker zit en als er elektriciteit is je kans moet grijpen om je mail e.d. bij te werken.
Ik hoef maar de straat over te steken en zit op het strand. Gisteren en eergisteren heb ik een flinke strandwandeling gemaakt en het klopt wat ze zeggen; je wordt om de haverklap aangesproken door jonge jongens (boomsters) die op allerlei manier proberen om aandacht van je te krijgen. Moet nog een ultieme methode bedenken om ze van het lijf te houden. (letterlijk hahaha).
Hier hou ik het bij voor nu. Ga kijken of het lukt om ook wat foto`s erbij te sturen.
Dikke kus voor allemaal.
p.s. ik geloof dat ik al wat dikker geworden ben!
-
12 Januari 2014 - 20:57
Jan Vis:
Hoi Maria
Volgens mij een hele mooie plek om veel goed werk te doen. Veel succes! groet Jan -
13 Januari 2014 - 16:28
Frijanne:
aan de slag maria, Succes! oja, en zalig nieuwjaar.x -
14 Januari 2014 - 13:01
Embert:
Go for it! -
15 Januari 2014 - 17:16
Antonia:
Hallo zus, blij dat het wat beter met je gaat, dus je kunt nu aan de slag!!!!!
Fijn dat je aan het strand ligt, dat zijn leuke wandelingen, en af en toe in het water. Hoeveel graden is het daar?
Hopelijk krijg je het een en ander geregeld met je werk, zodat je weet waarom je daar ben, en het ook nuttig is/was
Hou je taai, en tot volgende keer
Bisous -
16 Januari 2014 - 17:54
Piet:
Voorstelling na de pauze: Mariah goes Africa, part II.
Je ziet 't, Maria, dit Gambia-dagboek trekt minder toeschouwers dan je vorige reisverslag. 't Nieuwe is eraf. De sensatiezoekers zijn ervandoor, teleurgesteld dat je niet ontvoerd werd in Kameroen of besprongen door een wilde aap. Maar niet getreurd, je echte fans blijven je trouw volgen. Laat de oorlog maar uitbreken in Gambia, ik ben d'r klaar voor!
PS Zijn dat nou typisch Gambiaanse handballers waar je tussen staat, links op je profielfoto? -
17 Januari 2014 - 09:51
Joke:
Hoi Ria
Goed om te horen dat je weer gezond bent.
Klinkt als een mooie plek om te verblijven qua ligging
Heel veel succes gewenst en we houden je in de gaten
Hier verder geen nieuws ;business as usual.!!!
Joke
-
22 Januari 2014 - 21:23
Gijs:
He Maria,
leuk om te lezen hoe het je in het Afrikaanse vergaat. Ben ook benieuwd naar je bevindingen qua werk.. kijk regelmatig om te zien of er een nieuw verslag geschreven is. Heel veel succes, plezier etc
gr Gijs
ps bedankt voor de zonnige verrassing die je nog had achtergelaten op Gagelbosch. Vera vindt het erg mooi al die lichtjes -
24 Januari 2014 - 22:29
Julia:
Hey tante Ria,
goed om te horen dat je je weer beter voelt en ik wilde je ook nog bedanken voor het betalen van mijn ov! Hoop snel weer een nieuw verslag te lezen!
Groetjes Julia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
