Gambia, the smiling coast
Blijf op de hoogte en volg Maria
28 Januari 2014 | Gambia, Banjul
Hallo allemaal, bedankt voor jullie reacties, ik vind het heel leuk om ze te lezen!
Hier is mijn tweede reisverslag over Gambia. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tot een jaar of twee geleden nauwelijks van Gambia had gehoord. Het is een land ongeveer zo groot als Brabant en Limburg bij elkaar. Het ligt helemaal omsloten door Senegal wat Franstalig is. Met een president waarvoor iedereen waarschuwt dat het niet verstandig is om hem publiekelijk af te vallen. Er gaan de meest wilde verhalen over hem; enige jaren geleden zou hij verkondigd hebben dat hij kanker en aids kon genezen. Veel Gambianen geloofden hem en lieten zich door hem behandelen. Tegenwoordig wordt hij zelf in Frankrijk behandeld omdat hij een hersentumor heeft.
Een paar dagen geleden was ik met de fiets (geleend) op weg naar Kololi, nabijgelegen dorp toen er militairen op motors en trucks, met het geweer in de aanslag voorbij kwamen. Het zag er behoorlijk indrukwekkend uit. Ik vroeg aan een militair die iedereen van de weg afhaalde wat er aan de hand was: The Big Man was passing.
Nu ik hier ben valt mij op hoeveel Nederlanders hier overwinteren. Het lijkt wel of Gambia de opvolger van de Spaanse kust is en dat zal zeker te maken hebben met de prijzen hier die voor Nederlanders erg aantrekkelijk zijn. Ik woon ook nog midden in het toeristisch gedeelte in een behoorlijk koloniaal pand. We hebben een huishoudster en een bewaker in dienst. Ik zal wat foto`s van het huis bijvoegen want in tegenstelling tot Kameroen lukt het verzenden van foto`s hier moeiteloos.
Vorig weekend was ik uitgenodigd om samen met mijn huisbazin (Metsje) en een vriendin van haar, een reisje te maken door Gambia. We zijn op vrijdag vertrokken en op zondag ben ik teruggekomen. Mijn twee reisgenoten zijn nog een dag doorgereisd naar Senegal, maar omdat een visum voor Senegal 50 euro en een halve dag wachten aan een loket betekent, weet ik nog niet of ik daarin ga investeren. Het land zelf is behoorlijk vlak en niet echt indrukwekkend qua natuur. Tijdens deze trip hebben we twee boottochten gemaakt. De ene keer om vogels te spotten en de volgende dag om de nijlpaarden te zien. Er schijnt een enorme diversiteit aan vogels rond te vliegen en we hebben ook nog krokodillen gezien. Er loopt een grote weg van de zee naar het binnenland die van goede kwaliteit is. Een vriend van Metsje fungeerde als chauffeur en hij heeft ons zijn land en zijn familie laten zien. Deze familie woont in het binnenland en daar lijkt de tijd te hebben stilgestaan. (Behalve mobiele telefoons dan).
Eindpunt van de reis was Georgetown, oftewel Janjangbury. Van hieruit zijn er heel wat slaven verzameld voorafgaand aan de overtocht naar Amerika. Ze hadden daar zelfs een museum, maar helaas was de man die de sleutel van het museum had net op dat moment weg en konden we dus niets bekijken (!) Kunta Kinte (Roots, wie kent hem nog?) was afkomstig uit Gambia en omdat Metsje de hele serie digitaal heeft kan ik deze dankzij mijn gereviseerde laptop (bedankt Piet) op mijn gemak bekijken. Dat geldt ook voor alle andere films die Michel voor me gedownload heeft. Ik verveel me dan ook geen moment.
Tenminste als er stroom is. Er zijn ook heel wat avonden dat er geen elektriciteit is en het enige wat je dan kan doen is in het donker met het licht van een zaklamp lezen. Maar dat is pas nadat ik terug kom van het restaurant waar we bijna iedere avond eten.
Het land is islamitisch, dus ik ben al een paar keer gecorrigeerd als ik weer zonder na te denken, met mijn linker hand (met of zonder lepel) aan het eten was. Ik eet tussen de middag samen met de verpleegkundigen een maaltijd, we eten dan samen uit één pan. Ik heb al een paar huwelijksaanzoeken gehad van collega`s. Ze mogen hier 4 vrouwen hebben en betreffende heren zaten nog niet aan hun taks en zagen in mij nog uitbreidingsmogelijkheden.
Eigenlijk is het hier voor mij één grote vakantie met tussendoor wat werken.
Ik heb de eerste twee weken geïnvesteerd in het meelopen met verpleegkundigen. Sommige werken hard, anderen komen zittend of slapend hun tijd door. Ik krijg niet goed duidelijk wat het niveau van kennis hier is. Ik weet dat er geen specifieke opleiding is voor psychiatrisch verpleegkundige en dat de geregistreerde verpleegkundigen (op 24 man personeel zijn er vier die gediplomeerd verpleegkundige zijn) algemeen verpleegkundigen zijn die een module psychiatrie tijdens hun opleiding hebben gehad. Vorige week donderdag ben ik begonnen met het geven van de eerste les. Daar ga ik volgende keer meer over vertellen anders wordt het weer zo`n lange lap tekst.
Er valt genoeg te vertellen want de verschillen in cultuur blijven verbazen.
Heel veel groeten en tot de volgende keer!
Hier is mijn tweede reisverslag over Gambia. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tot een jaar of twee geleden nauwelijks van Gambia had gehoord. Het is een land ongeveer zo groot als Brabant en Limburg bij elkaar. Het ligt helemaal omsloten door Senegal wat Franstalig is. Met een president waarvoor iedereen waarschuwt dat het niet verstandig is om hem publiekelijk af te vallen. Er gaan de meest wilde verhalen over hem; enige jaren geleden zou hij verkondigd hebben dat hij kanker en aids kon genezen. Veel Gambianen geloofden hem en lieten zich door hem behandelen. Tegenwoordig wordt hij zelf in Frankrijk behandeld omdat hij een hersentumor heeft.
Een paar dagen geleden was ik met de fiets (geleend) op weg naar Kololi, nabijgelegen dorp toen er militairen op motors en trucks, met het geweer in de aanslag voorbij kwamen. Het zag er behoorlijk indrukwekkend uit. Ik vroeg aan een militair die iedereen van de weg afhaalde wat er aan de hand was: The Big Man was passing.
Nu ik hier ben valt mij op hoeveel Nederlanders hier overwinteren. Het lijkt wel of Gambia de opvolger van de Spaanse kust is en dat zal zeker te maken hebben met de prijzen hier die voor Nederlanders erg aantrekkelijk zijn. Ik woon ook nog midden in het toeristisch gedeelte in een behoorlijk koloniaal pand. We hebben een huishoudster en een bewaker in dienst. Ik zal wat foto`s van het huis bijvoegen want in tegenstelling tot Kameroen lukt het verzenden van foto`s hier moeiteloos.
Vorig weekend was ik uitgenodigd om samen met mijn huisbazin (Metsje) en een vriendin van haar, een reisje te maken door Gambia. We zijn op vrijdag vertrokken en op zondag ben ik teruggekomen. Mijn twee reisgenoten zijn nog een dag doorgereisd naar Senegal, maar omdat een visum voor Senegal 50 euro en een halve dag wachten aan een loket betekent, weet ik nog niet of ik daarin ga investeren. Het land zelf is behoorlijk vlak en niet echt indrukwekkend qua natuur. Tijdens deze trip hebben we twee boottochten gemaakt. De ene keer om vogels te spotten en de volgende dag om de nijlpaarden te zien. Er schijnt een enorme diversiteit aan vogels rond te vliegen en we hebben ook nog krokodillen gezien. Er loopt een grote weg van de zee naar het binnenland die van goede kwaliteit is. Een vriend van Metsje fungeerde als chauffeur en hij heeft ons zijn land en zijn familie laten zien. Deze familie woont in het binnenland en daar lijkt de tijd te hebben stilgestaan. (Behalve mobiele telefoons dan).
Eindpunt van de reis was Georgetown, oftewel Janjangbury. Van hieruit zijn er heel wat slaven verzameld voorafgaand aan de overtocht naar Amerika. Ze hadden daar zelfs een museum, maar helaas was de man die de sleutel van het museum had net op dat moment weg en konden we dus niets bekijken (!) Kunta Kinte (Roots, wie kent hem nog?) was afkomstig uit Gambia en omdat Metsje de hele serie digitaal heeft kan ik deze dankzij mijn gereviseerde laptop (bedankt Piet) op mijn gemak bekijken. Dat geldt ook voor alle andere films die Michel voor me gedownload heeft. Ik verveel me dan ook geen moment.
Tenminste als er stroom is. Er zijn ook heel wat avonden dat er geen elektriciteit is en het enige wat je dan kan doen is in het donker met het licht van een zaklamp lezen. Maar dat is pas nadat ik terug kom van het restaurant waar we bijna iedere avond eten.
Het land is islamitisch, dus ik ben al een paar keer gecorrigeerd als ik weer zonder na te denken, met mijn linker hand (met of zonder lepel) aan het eten was. Ik eet tussen de middag samen met de verpleegkundigen een maaltijd, we eten dan samen uit één pan. Ik heb al een paar huwelijksaanzoeken gehad van collega`s. Ze mogen hier 4 vrouwen hebben en betreffende heren zaten nog niet aan hun taks en zagen in mij nog uitbreidingsmogelijkheden.
Eigenlijk is het hier voor mij één grote vakantie met tussendoor wat werken.
Ik heb de eerste twee weken geïnvesteerd in het meelopen met verpleegkundigen. Sommige werken hard, anderen komen zittend of slapend hun tijd door. Ik krijg niet goed duidelijk wat het niveau van kennis hier is. Ik weet dat er geen specifieke opleiding is voor psychiatrisch verpleegkundige en dat de geregistreerde verpleegkundigen (op 24 man personeel zijn er vier die gediplomeerd verpleegkundige zijn) algemeen verpleegkundigen zijn die een module psychiatrie tijdens hun opleiding hebben gehad. Vorige week donderdag ben ik begonnen met het geven van de eerste les. Daar ga ik volgende keer meer over vertellen anders wordt het weer zo`n lange lap tekst.
Er valt genoeg te vertellen want de verschillen in cultuur blijven verbazen.
Heel veel groeten en tot de volgende keer!
-
29 Januari 2014 - 15:01
Jeanne:
Hoi Maria,
Nou dat ziet er inderdaad allemaal héééél anders uit dan Tanzania!!!
Nog even en je denkt zomaar 3 maanden vakantie te hebben ;)
Succes met het werk en heel veel plezier!
Groetjes Jeanne -
29 Januari 2014 - 21:09
Antonia:
Hallo zus, nou je zit weer midden in een avontuur. Prachtig om je verhaal te lezen, en zo geschreven, dat je het allemaal goed kunt voorstellen. Profiteer in ieder geval van al die kennis Die je weer erbij haalt. Het weer is dus goed????
Al weer een maand dat je weg bent, de tijd vliegt voorbij
Zorg goed voor jezelf, en laat Die mannen alleen maar naar je kijken, maar aan komen niet
Bisous en praat maar veel frans, ga volgend jaar wel mee, kan ik als franse, je alles uitleggen
-
31 Januari 2014 - 15:44
Piet:
Volgens de digitale tamtam ligt president Jammeh zelfs al op sterven.
Met beetje geluk, nog tijdens je verblijf in the Gambia, wisseling van de macht—altijd spannend in Afrikaans land.
In Asten wil het maar geen winter worden.
In heel december en januari in totaal maar zes nachtjes 'n erremoeiige één graad nachtvorst.
Overdag, dag in, dag uit, dik boven nul. Nog steeds (frisse) herfst.
Je lijkt niet enthousiast over die huwelijksaanzoeken.
Maar bedenk, Maria, moslims houden anders wél het meest van hun vierde vrouw!
(En jij schopt het toch zo tot hoofdvrouw.) -
31 Januari 2014 - 17:56
Wilma:
Hey Maria,
Leuk om je verhalen te lezen. Zo te horen heb jij het goed naar je zin daar. Doet me goed om te horen dat je ook echt een vakantiegevoel hebt. Je hebt het verdiend!
Ik ben benieuwd naar je verhalen en ervaringen in het ziekenhuis, hoe het er daar aan toe gaat.
Wordt vervolgd!
Hartelijke groeten,
Wilma
-
07 Februari 2014 - 07:48
Piet:
Zeg, Antonia, wel opletten, hè. Je sœur zegt niet dat ze Frans praat'n in Gambia, alleen in buurland Senegal. (Gambia is trouwens Engelstalig.) -
07 Februari 2014 - 17:20
Maria Van Meel:
heel goed Piet, fijn dat je met me mee kijkt!
Wat die trouwe fans betreft (zie reactie vorige reisverslag) daar heb ik geen last van. Ik vind het leuk om te schrijven en op die manier mijn herinneringen vast te leggen. Iedereen die mee wil genieten is welkom, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor veel mensen een"te ver van mijn bed show" is.
Maar goed, ik ben blij dat ik jou tot een van mijn trouwe fans mag rekenen.
Heel veel groetjes en is het in Asten al een beejte winter? -
14 Februari 2014 - 14:15
Joke:
Hoi Ria
Hier weer twee verjaardagen achter de rug,bedankt voor de felicitaties.
Dat grote feest kan je vergeten,ik denk dat ik met de meiden als het wat mooier weer is een weeekeinde naar een Europese hoofdstad ga ;en dat is het dan.
Vorige week een leuke surpriseparty gehad met een etentje,drankje,tributeband die the Doors zongen en tot half drie op sixties/seventies muziek staan swingen,da`s nog eens een verjaardagscadeau.
Bij jou alles wel??
Ik wacht met spanning op je volgende reisverslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
